"Czym skorupka za młodu nasiąknie..." czyli o nauce czytania dla najmłodszych.

" Małe dzieci raczej uczą się niż bawią lub jedzą. Można je nauczyć absolutnie wszystkiego, co prezentuje się im w sposób rzetelny za pomocą faktów - fakty są podstawą wiedzy "
Glenn Doman.


Kiedyś przyjaciółka powiedziała mi, że pracując w przedszkolu pokazywała dzieciom w grupie karty z napisanymi na nich wyrazamai. Zdziwiłam się. Przecież takie maluchy nie umieją rozróżniać literek, a co dopiero czytać cały wyraz. Zabawę w "czytanie" przetestowała także na swoim synku dokładnie w takim samym wieku jak mój Kuba (już jakiś czas temu - ale Olek, to niesamowicie mądre dziecko). Ostatnio stwierdziłam... czemu nie?

Zrobiłam mojemu urwisowi takie słowne karty z bloku technicznego dodając do literek koloroy i oczywiście robiąc to całkiem intuicyjnie - czyli pisząc słowa najczęściej przez nas używane.
Tak powstały: mama, tata, babcia, dziadek, Kuba, kot, oko, dom.
Muszę przyznać się bez bicia, że nie byłam przekonana co do jakichkolwiek efektów.
Po pierwsze: Kuba jest dzieckiem bardzo żywym. Nie lubi zadań umysłowych, raczej skupia się na czynnościach manualnych, ale za to ostatnio czytając z nim książeczki na dobranoc jestem wręcz zmuszana do odczytywania mu pojdynczych wyrazów o które pyta.
Dziwił się co tam znowu ta mama majstruje. Przedstawiłam mu wykonane tabliczki, każde słowo przeliterowałam pokazując literkę po literce i odczytałam je w całości nie dzieląc na sylaby. Kuba powtarzał. Najpierw spróbowałam z 4 wyrazami. Ależ się zdziwiłam, gdy moje dziecko "odczytywało" bezbłędnie to, co znajdowało się na kartach. Dołożyłam dwa... potem jeszcze dwa... mieszałam, by kolejność nie powtarzała się, a on... czytał!
Sam nawet zaproponował zabawę - rozłożyliśmy "tabliczki" na dywanie (4, bo wyrazy popisałam po 2 stronach dla oszczędności papieru). Poprosiłam, by znalazł np. dom, czy oko - a Kuba je bezbłędnie wybierał. Posunęłam się nawet do podstępu - kładłam obok siebie słowa podobne kolorystyczne (chciałam sprawdzić na jakiej zasadzie on je zapamiętał!), ale nic mi z tego nie wyszło, bo synek się nie pomylił.

O metodach nauki malutkich dzieci (i to takich jeszcze w pieluchach!) nie czytałam dotąd wcale, więc postanowiłam trochę dokształcić się w tym temacie, bo koniec końców zainteresowało mnie to.
Szperając w internecie zetknęłam się z metodą Domana.
Pan ten opracował ją głównie do nauki dzieci z z porażeniem mózgowym. Miało to służyć usprawnieniu tego ważnego organu, a także rozwijać ich inteligencję. Twierdził, że im wcześniej zaczniemy uczyć dziecko tym nauka będzie łatwiejsza i sprawniejsza oraz bardziej efektowna.
Koncepcją tej metody jest oczywiście nabywanie umiejętności czytania poprzez zabawę.
Dzieli się ona na kilka etapów dostsowanych do wieku, a całą przygodę można zacząć, gdy nasz maluszek jest tak na prawdę niemowlęciem. Wtedy jego umysł pobudza się wszystkimi zmysłami.
Nie będę się rozpisywać - no bo kto lubi czytać takie tasiemce ;), ale jeżeli chcielibyście dowiedzieć się czegoś więcej o panu Domanie oraz jego metodzie odsyłam Was do stron znalezionych w sieci.

http://www.edukacjadomowa.piasta.pl/metoda_globalna.html
http://awans.szkola.pl/oficyna/publish.php?aut=006&art=006_02

Znalazłam jeszcze inną metodę nauki czytania stosowaną w edukacji przedszkolaków. Opracowała ją I. Majchrzak. Jej celem jest jak najwcześniejsze spotkanie maluchów z pismem. Szczególny nacisk kładzie się na aspekt wizualny oraz ćwiczenie spostrzegawczości.
Im młodszy jest nasz przedszolak - tym lepiej. Z informacji podanych na różnych stronach wynika, że metoda ta bardziej skupia się na literkach niż na całych wyrazach i także podzielona jest na etapy.

Więcej możecie poczytać tutaj:
http://www.przedszkolak.pl/kacik/artykuly.php?pkey=1145992985

Jestem bardzo ciekawa, ile z naszych przedszkoli stosuje jakąkolwiek metodę.
Osobiście jestem ZA - pod warunkiem, że rzeczywiście jest to zabawą i taka nauka sprawia ogólną przyjemność.
Przydatność tych metod, w przypadku Kubusia, będę mogła ocenić dopiero za parę lat.

Wielu z rodziców jest zdania, że dzieciństwo to czas zabawy, a na naukę przyjdzie czas - od tego jest szkoła. Warto się jednak zastanowić nad tym i pomyśleć, czy nie ułatwić naszym pociechom startu na przyszłość. 
W końcu - jak to mówią - "czym skorupka za młodu nasiąknie... "